Franke - historia sukcesu

Wyobrażał sobie, że będzie to spora, cylindryczna bańka ze stali ze skórzanymi szelkami. Kiedy tylko spełnił obowiązek wobec ojczyzny, natychmiast zajął się produkcją. Sprawę miał o tyle ułatwioną, że przejął właśnie po ojcu, Hermannie Franke, rodzinną firmę przetwarzającą cienkie blachy.

Swoje przedsiębiorstwo Hermann założył w 1911 roku w szwajcarskim mieście Rorschach, jednak z czasem przeniósł fabrykę do Aarburg. Po kryzysie, jaki przyniosła I wojna światowa, odbudował biznes i zaczął sprzedawać okna mansardowe, świetliki i okapy do pieców. Prawdziwym przełomem okazały się jednak zlewozmywaki.

Początkowo robione były z nikieliny, a następnie ze stali nierdzewnej. Podstawowa zaleta: łatwo je było utrzymać w czystości. Strzałem w dziesiątkę okazało się opatentowanie technologii, dzięki której w zlewozmywakach nie widać było spawów czy nitów. „Zero zakamarków, zero brudu” – chwaliła się firma. Ojciec Waltera zatrudniał ledwie dziesięciu pracowników, ale gdy pałeczkę po nim przejął młody Franke, było ich już dziesięciokrotnie więcej. Nadszedł czas, by poszerzyć wpływy.

– Klient sam do nas nie przyjdzie, to my musimy przyjść do klienta – tłumaczył pracownikom Walter. Nie żałował pieniędzy na reklamy w gazetach, które zapewniały o znakomitej jakości i trwałości zlewów. „Nierdzewne, nie do zdarcia” – głosił jeden ze sloganów.

Zlewozmywaki szybko stały się sztandarowym produktem Franke. Ale pojawił się problem: musiały powstawać dokładnie na wymiar, a każda kuchnia była inna. Walter zrozumiał, że jeśli chce zwiększyć produkcję, musi ujednolicić wymiary. W 1942 roku we współpracy z firmą Therma (dziś Electrolux) pokazał na targach w Bazylei kuchnię z kuchenką i zlewozmywakiem do zabudowy. Niedługo potem pojawił się ten sam model już z szafkami. Święcił sukcesy – kuchenne meble i sprzęty były jednakowej wielkości – miały 55 centymetrów i te wymiary stały się obowiązujące w całej branży.

Pomysłami Waltera zainteresowały się firmy wyposażające wszelkiej maści lokale gastronomiczne – Franke wkrótce zaczęła produkować sprzęty do kuchni restauracyjnych. Robiła też kuchnie polowe dla wojska, pojemniki-termosy na żywność, zbiorniki na mleko, kegi do piwa i wody mineralnej, a nawet części silników. Fabryka rosła w siłę. Wyjazd na targi do Bazylei zaowocował jeszcze jednym zdarzeniem. W pociągu Walter poznał przedsiębiorcę Williego Piepera. Okazało się, że mają wiele wspólnego: obaj cenią rodzinne wartości, interesują się polityką i uprawiają sport – Walter wspinaczkę, a Willi żeglarstwo. I tak, od słowa do słowa, postanowili, że założą wspólny biznes, Metallwaren AG.

Różnie układały się potem losy nowej firmy, ale przyjaźń obu panów przetrwała kolejne trzydzieści lat i miała ogromny wpływ na historię Franke. Nadeszły bowiem lata 70. – czas kryzysu naftowego. U Waltera pracowało blisko trzy tysiące pracowników, miał przedstawicielstwa w całej Europie Zachodniej. Zdobył właśnie kontrakt na wyposażenia kuchni dla sieci restauracji szybkiej obsługi: McDonald’s i Mövenpick. I wtedy jego przedsiębiorstwo dotknął światowy kryzys. Podupadający na zdrowiu Walter postanowił sprzedać większościowy pakiet akcji swemu przyjacielowi. Udało się zachować rodzinną nazwę, ale biznes przeszedł na własność Williego Piepera. Ten z miejsca podjął dwie decyzje: o podboju rynku amerykańskiego i uproszczeniu organizacji w firmie, dzieląc ją na pięć działów.

– Wszystko, czego potrzebuję do prowadzenia biznesu, mogę zapisać na jednej kartce papieru – mówił z dumą o zmianach. Firma podobnie działa do dziś. Produkuje kuchnie do restauracji i hoteli, ale również dla zwykłych klientów, oprócz tego urządzenia do dystrybucji napojów, kawiarki i armaturę. Na jej czele stoi Michael, syn Williego, wśród pracowników uznany za tytana pracy. W wywiadzie dla „Basler Zeitung” opowiadał ostatnio, że tydzień wakacji na rok i dwa długie weekendy zupełnie mu wystarczają, a pierwsze spotkania w biurze umawia już na szóstą rano. Na dodatek jeździ używanym samochodem, nie zatrudnia szofera i nie ma prywatnego odrzutowca. Auto odkurza sam, a dywaniki podłogowe pierze w domowym zlewozmywaku Franke. Bo „jest wygodny i ma wysoką baterię z wyciąganą wylewką”.

Kiedy dziennikarze zapytali Michaela, na ile wycenia swoje przedsiębiorstwo, odpowiedział: – Nie interesują mnie pieniądze, tylko rozwój firmy. I Franke faktycznie ciągle się rozwija. Robi kuchnie dla McDonald’s, KFC czy Burger Kinga, łazienki są w samolotach Airbus czy Embraer. W tym roku z okazji stulecia firma zatrudniła do reklamy światowej sławy modelkę Heidi Klum. Młoda kobieta uosabia wszystko to, co Franke pielęgnuje od lat: styl, piękno, profesjonalizm i przywiązanie do rodziny. Heidi jest szczęśliwą mamą czwórki dzieci.

Tekst: Stanisław Gieżyński
Fotografie: Franke